بررسی بازدارندگی خوردگی برخی از ترکیبات ارگانوفسفر در محیط های خورنده

با استفاده از روش های پلاریزاسیون پتانسیوپویش, طیف های امپدانس الکتروشیمیایی و آنالیز سطح مبتنی بر میکروسکوپ الکترونی روبشی, طیف سنجی مادون قرمز انعکاسی و فوتوالکترون پرتو ایکس, عملکرد بازدارندگی برخی ترکیبات ارگانو فسفر بر روی خوردگی آهن در محیط های کلریدی خنثی و اسیدی مورد بازنگری قرار گرفت. بررسی ها بیانگر آن بود ترکیب (4-فسفونومتیل پای پرازین-1-ایل متیل)- فسفونیک اسید (pppa) در مقایسه با پای پریدین -1-ایل متیل- فسفونیک اسید (ppa) در محیط nacl سه درصد، بازدارنده موثری بوده که باعث می شود حملات حفره ای شدن کلریدی در پتانسیل های مثبت تر (آندی) رخ دهد. برای مورد ppa, در حضور اثر تزایدی مشاهده گردید که در اثر آن بواسطه تشکیل کمپلکس فلز-بازدارنده و رسوب بر روی سطح آهن از انجام هر دو فرایند آندی و کاتدی خوردگی ممانعت به عمل می آید. همچنین برای سیستم سه تایی [t-بوتیل فسفونات/zn2+/سیترات] در محیط کلریدی رقیق (ppm 60) مکانیسم مشابهی پیشنهاد گردید. در مورد محلول کلریدریک اسید (6 مولار) معلوم شد ترکیبات فسفونیمی بازدارنده های خوبی از نوع مختلط هستند ولیکن در غلظتهای پایین از کلرید (1 مولار) از عملکرد ضعیفی برخوردار می باشند. این یافته ها با برهم کنش های الکترواستاتیکی بین کاتیونهای آلی و آنیونهای کلریدی جذب شده (به صورت شیمیایی) مرتبط بوده و از مطالعات خازن سنجی استنتاج می گردند. بر اساس اصل اسید-باز سخت-نرم و محاسبات اربیتال مولکولی این امکان نیز وجود دارد که کاتیون بازدارنده بطور مستقیم با سطح فلز برهم کنش نموده و در آن مولکول بازدارنده به عنوان گیرنده الکترونی عمل کرده و آنیونهای جذب شده بر روی سطح فلز باعث تقویت برهم کنش می شوند. در پایان رفتار بازدارندگی برخی ترکیبات فسفات و فسفونات سنتزی بصورت پتانسیوپویش مورد ارزیابی قرار گرفت که در آن عملکرد قابل توجهی برای این ترکیبات در محیط کلریدریک اسید نیم مولار حاصل نگردید.